Bęben

Bęben, czyli tambur to w architekturze określenie części budynku, na której znajduje się kopuła, hełm lub latarnia. Bryła bębna zazwyczaj jest symetryczna, może mieć formę walca lub być wieloboczna; budowana na planie koła, owalu, sześcio-  czy ośmioboku. W ścianach bębna często umieszczano okna, doświetlające np. przestrzeń pod kopułą (por. także latarnia). W architekturze bizantyjskiej, bęben początkowo nie był stosowany. Kopuła umieszczona była wprost na pendentywach, zaś doświetlające wnętrze okna przebijały samą czaszę. Bęben jest elementem architektonicznym stosowanym szczególnie często w architekturze wczesnochrześcijańskiej, bizantyjskiej, ale też w architekturze nowożytnej, począwszy od renesansu. Przykłady zastosowania bębna: bazylika św. Piotra w Rzymie, katedra św. Pawła w Londynie, kaplica Zygmuntowska na Wawelu, kościół św. Aleksandra w Warszawie. Bęben – kolumnaTerminu „bęben” używa się także jako nazwy cylindrycznego bloku kamienia. Z bębnów budowane są często kolumny (choć kolumny, szczególnie te o mniejszych rozmiarach, mogą być także monolitami).