City

City to zapożyczone z języka angielskiego określenie położonej w centrum miasta lub jego pobliżu dzielnicy, w której mieszczą się siedziby ważnych firm zajmujących się finansami i handlem, biurowce, także obiekty kultury i skepy. Takie dzielnice, znajdujące się w wielkich miastach, wyróżniają się szczególnie gęstą zabudową, z licznymi budynkami wysokościowymi (por. drapacz chmur). Ze względu na wysoki koszt gruntów, wysokie czynsze oraz charakter zabudowy, dla city typowa jest dużą zmiennością dziennego i nocnego zaludnienia. Osoby pracujące w city na ogół dojeżdżają do pracy z innych części miasta lub przedmieść, po godzinach pracy dzielnica pustoszeje.  Termin pochodzi do nazwy własnej jednej z dzielnic Londynu, City of London (z łac. civitas). To centrum finansowo-handlowe brytyjskiej metropolii było pierwowzorem dla podobnych ośrodków w innych miastach. City of London ma niewielkie rozmiary, mniej niż 3 km kwadratowe i równie małą liczbę mieszkańców, w 2010 roku ok. 7000 osób – w tym samym czasie dzielnica była miejscem pracy dla 320 000 osób. Liczba mieszkańców w kolejnych dekadach coraz bardziej maleje. W Wielkiej Brytanii termin „city” używany jest dla określenia miast będących siedzibą biskupa i mających katedrę, choć ten ostatni warunek nie zawsze jest konsekwentnie przestrzegany – zasadę złamano w XIX wieku.  W 2010 roku miast o statusie city było w Wielkiej Brytanii 66, większość z nich w Anglii. Powiązane hasła: smart city, nowy urbanizm, suburbanizacja, urbanistykaWięcej informacji: Kynaston David, City of London: The History, 2011Mumford Lewis, The City in History: Its Origins, Its Transformations, and Its Prospects, 1961ons.gov.uk – 2011 Census: KS102EW Age structure, local authorities in England and Wales