Dziedziniec

Dziedziniec to wolna, pozbawiona dachu przestrzeń wydzielona wewnątrz budynku, albo pomiędzy budynkami. Może być zamknięta, to jest otoczona bryłami zabudowy ze wszystkich stron i dostępna tylko z wnętrza budynku. Dziedziniec może być także otwarty, czyli niezabudowany przynajmniej od jednej strony. W większych obiektach znajdować się może kilka dziedzińców, z najbardziej reprezentacyjnym dziedzińcem głównym, dziedzińcami bocznymi, niekiedy także przeddziedzińcami (avant-cour). W kolejnych epokach wykształciły się różne typy dziedzińców, charakterystyczne dla architektury świeckiej i sakralnej. To między innymi perystyl w architekturze starożytnej Grecji, atrium, wirydarz, otoczony krużgankami dziedziniec renesansowego pałacu, otwarty dziedziniec honorowy w barokowym układzie entre cour et jardin, podwórze w miejskiej kamienicy i inne.  Dziedziniec może pełnić różne funkcje, użytkowe i reprezentacyjne. W antycznym domu greckim i rzymskim był centrum życia domowego. W zamkach średniowiecznych – m.in. przestrzenią, w której odbywały się uroczystości. W klasztorze dziedziniec mógł mieścić niewielki wewnętrzny ogród. Obecnie dziedzińce w obiektach użyteczności publicznej służą głównie celom reprezentacyjnym. Dawne dziedzińce współcześnie są niekiedy przekrywane przeszklonymi dachami, zmieniając się w obszerne, użytkowane przez cały rok pomieszczenia.  Niewielki dziedziniec o utylitarnym przeznaczeniu to podwórze.