Mandapa

Mandapa to w hinduistycznych (niekiedy także buddyjskich  czy dzinistycznych) świątyniach otoczony kolumnadą dziedziniec, pomieszczenie poprzedzające sanktuarium (garbhagriha), pawilon z płaskim dachem czy plac z budynkami o funkcji sakralnej. Przestrzeń ta jest przeznaczona do odprawiania publicznych rytuałów, tańców czy odmawiania modlitw, dostępnych dla ogółu wiernych w odróżnieniu od samego sanktuarium. Może być uznawana za przestrzęń analogiczną do narteksu w sakralnej architekturze Zachodu. Mandapa i garbhagriha z reguły sąsiadują ze sobą, może je łączyć prostokątne pomieszczenie przejściowe, antarala.  Mandapa często otoczona jest kolumnadą, niejednokrotnie bardzo rozbudowaną (kilkaset kolumn) i dekoracyjną dzięki efektownej dekoracji rzeźbiarskiej. Terminem mandapa określa się również indyjskie świątynie w całości wykute w skale (np. Somabara Mandapa, świątynia Wisznu w Kapilesvara, Indie), a niekiedy także tymczasowe przestrzenie o charakterze sakralnym, takie jak platformy czy namioty, w których organizowane są hinduistyczne ceremonie religijne, np. śluby.