Ornament

Ornament, czyli ozdoba – łaciński czasownik ornare znaczy zaopatrzyć, ozdabiać. Ornament jest motywem, albo całym zespołem motywów zdobniczych, stosowanych między innymi w architekturze. Zanim sformułowane zostało hasło „Ornament to zbrodnia”, stosowanie motywów zdobniczych było nierozerwalnie związane z praktyką architektoniczną. Ornament może występować w ściśle określonych miejscach, albo pokrywać całe ściany budynków.  Jego występowanie może być ograniczone do pól, pasów, może podkreślać konstrukcję i tektonikę budowli albo ją ukrywać. Najczęściej ornament stosowany jest tylko jako element podziału kompozycji (np. powierzchni elewacji) i nie jest elementem związanym z jej strukturą.W różnych epokach i środowiskach popularność zyskały odmienne ornamenty, w historii sztuki ornament może być pomocny w datowaniu obiektu lub określeniu inspiracji czy też środowiska projektanta. Ornamenty typowe dla architektury Grecji antycznej: akant, antemion, astragal, bukranion, kimation, meander, palmeta, spirala Ornamenty gotyckie: ornament gałęziowy, fryz arkadkowy, rybi pęcherz, wieloliśćOrnamenty renesansowe: arabeska, groteska, maureska, Ornamenty manierystyczne: ornament zwijany (rollwerk), ornament okuciowy, ornament małżowinowo-chrząstkowyOrnament regencyjny: wstęgowo-cęgowy, kratka regencyjna Ornamenty rokokowe: rocaille, akant płomienisty, koguci grzebień W XX wieku pojawiła się tendencja do rezygnacji ze zdobień - ornamentów w architekturze i wzornictwie (por. Ornament i zbrodnia).