Gdyby zadać sobie pytanie, bez jakiego elementu architektura nie mogłaby istnieć, naprawdę ciężko byłoby znaleźć na nie odpowiedź. Jak pokazuje Richard Weston, nie powinna kojarzyć się nam tylko z takimi tworzywami jak beton, stal czy szkło, lecz także z prądami filozoficznymi i artystycznymi.
Nurty takie jak humanizm, dekonstrukcja, modernizm czy postmodernizm znacząco wpłynęły na architektów. Weston, autor książki zatytułowanej „100 idei, które zmieniły architekturę” potwierdza tezę jednego z nich, że architektura to pragnienie epoki przeniesione na przestrzeń, sposób życia, zmienianie się i nowość.
Książka zajmuje się podstawowymi zagadnieniami architektonicznymi, opisuje konkretne elementy konstrukcyjne i omawia ich zastosowanie – niegdyś i obecnie. Ale w publikacji znajdziemy również wiele odniesień do dzieł napisanych przez słynnych architektów i ich poglądów, co nadaje lekturze kształt bardziej refleksyjny i naukowy.
O autorze
Richard Weston jest architektem, projektantem krajobrazu oraz profesorem w Welsh School of Architecture na uniwersytecie w Cardiff. Jest również autorem kilku monografii, m.in. publikacji na temat Alvara Aalto uhonorowanej nagrodą Sir Banister Fletcher.
Jego pozostałe książki to: „The house in the Twentieth Century” (2001), “Materials, Form and Architecture” (2003) oraz “Key Buildings of the Twentieth Century, 2nd Edition” (2010).
Równolegle do książki „100 idei, które zmieniły architekturę” ukazała się również pozycja: „100 idei, które zmieniły modę”. Cała seria liczy sześć książek. Pozostałe części (dotyczące filmu, grafiki, fotografii i sztuki) ukażą się niebawem.

-
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
