Wodna nuta to nowy obiekt architektury Opola. Rafał Maliński i Malwina Łazęcka, architekci z warszawskiej pracownia Studium, za cel projektu postawili sobie stworzenie miejsca przyjaznego, które jednocześnie wyróżniającą się formą wzbogaci opolską architekturę. W ten sposób powstał basen olimpijski Wodna Nuta, którego surowe wykończenie przywodzi na myśl dawne koszary wojskowe.
Architektura wnętrz Wodnej Nuty
Bryłę obiektu od strony kampusu Politechniki Opolskiej charakteryzują proste ściany, które w założeniu projektantów mają nawiązywać do stylistyki dawnych koszar wojskowych. Dodatkowego charakteru dodaje im surowe wykończenie z wykorzystaniem czarnego i szorstkiego tynku. Charakter obiektu widoczny jest zaraz od samego holu wejściowego. Tam, na wprost wejścia architekci zaprojektowali przeszkloną ścianę, która odsłania halę pływalni oraz główny basen. Światło dochodzące do wnętrz budynku przez świetliki dachowe, a także ciemne kolory ścian i intensywna barwa sufitu podkreślają obraz widoczny za przeszkleniem. Kontrastem dla ciemnej przestrzeni strefy wejściowej są białe szatnie i kolorowa część rekreacyjna pływalni. Charakteru wnętrzu dodaje widok ogrodu, który widoczny jest przez okrągłe okna zlokalizowane w części kąpielowej. Na terenie sportowego basenu architekci przewidzieli liczne atrakcje, które mają odpowiadać na potrzeby zarówno studentów, zawodników, jak i całych rodzin. Zaprojektowany ruchomy pomost umożliwia treningi czy grę w piłkę wodną. Część rekreacyjna została wzbogacona o rwącą rzekę, masaże i jacuzzi, a także basen solankowy, sauny suche i parowe. Na piętrze budynku Wodnej Nuty zlokalizowano lokal gastronomiczny, który na co dzień pełni funkcję studenckiej stołówki. Obszerny plac przed wejściem do budynku stał się atrakcyjną przestrzenią kampusu, która może być wykorzystywana do prowadzenia zajęć.
Charakterystyczna elewacja
Największym wyznaniem dla architektów podczas realizacji projektu Wodnej Nuty okazała się gładka elewacja w kolorze czarnym. W celu uzyskania głębokiego koloru nakładano kolejne warstwy tak, by nie zatracić wklęsło-wypukłej faktury fasady. Specjalne masy zbrojące, którymi pokryta została elewacja mają zapobiegać nadmiernemu pochłanianiu światła. Całość tynku na elewacji wyłożyła jedna osoba, po to, by efekt pracy rąk był identyczny na całej długości ściany.
