We Wrocławiu oddano do użytku niedawno wybudowany Pawilon Południowy, który będzie pełnił rolę dworca nocnego (w nocy główny hall dworca będzie zamknięty dla podróżnych). Charakteru nadaje budowli miedziana fasada. Trójkondygnacyjny obiekt ustawiono w osi wyjścia z głównego przejścia pieszego. Komunikacyjny i tranzytowy charakter obiektu został dodatkowo podkreślony przez formę i detal architektoniczny.
Kapsuła pawilonu, w parterze podcięta szklanym ażurem, zawisła niczym wagon nowoczesnej kolei, przeciągnięty na linię zielonego dachu-tarasu - spinającego wyjście z tunelu pod torowiskiem z przystankami tramwajowymi i dworcem autobusowym po południowej stronie ulicy Suchej.
Dworzec w miedzi
Nocny dworzec ma trzy poziomy. Poniżej poziomu ulicy, pod ziemią mieści się zaplecze techniczne i toalety, w tym te przeznaczone dla osób niepełnosprawnych. Poziom zero to hall, w którym mieszczą się kasy biletowe i wielka elektroniczna tablica z rozkładem jazdy pociągów. Najciekawiej wygląda piętro budynku, czyli nadziemna budowla od ul. Suchej (nad chodnikiem), w której znajduje się poczekalnia, działająca również w nocy, oraz punkt usługowy.
Cały pawilon jest klimatyzowany i objęty nowoczesnym monitoringiem. Jego poszczególne poziomy połączone są windami i schodami. Na dachu zamontowano kolektory słoneczne, które służą do ogrzewania wody w budynku. Fasadę budynku pokryto miedzianą blachą wstępnie oksydowaną (Nordic Brown Light™) w kolorze jasnobrązowym. Poziome arkusze blachy połączono za pomocą rąbka stojącego. Jasnobrązowy kolor elewacji pawilonu zlewa się z kolejową infrastrukturą peronów, historycznymi budynkami dworca oraz otaczającą zielenią. Podróżujący ma wrażenie, że budynek stoi tu od lat i jest integralną częścią wcześniej powstałego kompleksu Dworca Głównego.
Historia wrocławskiego dworca
Dworzec Wrocław Główny powstał w latach 1855-1857, w związku z budową linii kolejowej łączącej Wrocław z Poznaniem. Wzniesiono go w stylu neogotyckim, według projektu Wilhelma Grapowa. Dworzec był kilkakrotnie przebudowywany z uwagi na dynamiczny rozwój miasta. Podczas kolejnych przebudów wzniesiono nową halę peronową, nową halę obsługi podróżnych oraz kilka okazałych budynków pomocniczych, zachowując jednak w niemal niezmienionym kształcie imponującą fasadę gmachu.
Budynek uszkodzony podczas oblężenia w 1945 roku zaczął ponownie funkcjonować już 20 czerwca tego samego roku, ale usuwanie zniszczeń trwało aż do roku 1949. Szerzej zakrojone remonty przeprowadzono w latach 60. i 90. XX wieku. W kwietniu 2010 roku rozpoczęto realizację kompleksowej modernizacji dworca, mającą dostosować go do współczesnych oczekiwań, a jednocześnie przywrócić blask jednej z najbardziej charakterystycznych budowli Wrocławia.
Autorem projektu jest Grupa5 Architekci.

-
Industrialny styl, zabawa kolorami i dominujące we wnętrzach bryły – lampy marki Cleoni więcej
-
Miedź na elewacjach, dachu, w architekturze wnętrz – do kwietnia 2015 można zgłaszać projekty w konkursie architektonicznym Copper Concept Awards więcej
-
Większość podróży zaczyna się i kończy na dworcu kolejowym. Architektura dworców to często znane atrakcje turystyczne miast i nierzadko słynne dzieła stararchitektów. Archirama przedstawia TOP 10 dworców kolejowych z całego świata, na których warto „zatrzymać się” wzrokiem, a nie tylko przejazdem więcej
-
Architektura współczesna kocha styl industrialny, zwłaszcza, jeśli tematem jest rekonstrukcja starej fabryki. W przypadku fabryk samochodowych, najbardziej odpowiednim motywem przewodnim jest cegła oraz miedź w architekturze. Skąd to wiemy? Pokazali nam to architekci z francuskiej pracowni AREP więcej

- DESIGN: Lampy Cleoni. Bryły z betonu architektonicznego, aluminium i miedzi
- ARCHITEKTURA: Konkurs architektoniczny Miedź w Architekturze 2015
- ARCHITEKTURA: TOP 10 najbardziej spektakularnej architektury dworców kolejowych na świecie - GALERIA
- ARCHITEKTURA: Styl industrialny i miedź w architekturze. Przebudowa dawnej fabryki samochodów w Paryżu
- ARCHITEKTURA: Miedziana fasada Muzeum Karlsson'a lśni nordyckim złotem