Ulokowanie galerii handlowej w centrum miasta może mieć różne skutki. Różnie także można podzielić typy galerii handlowych w centrach miast – niektóre są mniejsze i nastawione są na funkcję handlową inne mają kilka pięter i tysiące atrakcji. Obecnie galerie handlowe stają się w każdym przypadku przestrzeniami publicznymi, gdzie poza dogodnym połączniem sklepów mamy kawiarnie, wspólne place, kino, czy nawet basen lub boiska.
Czy warto budować galerie handlowe w centrum miasta?
Dla ciekawostki można wspomnieć, że za jeden z prototypów galerii handlowej uważało się już fora w starożytnym Rzymie. Od tego czasu model ten ciągle ewoluuje. Na początku postawały „molochy” handlowe pozbawione dostępu światło słonecznego i naświetlane sztucznie. Nastawione były tylko na handel. Dzisiaj obraz galerii w centrum miasta ulega całkowitej zmianie. Warto wspomnieć ze galerie handlowe w centrach pochodzące z końca XIX wieku były głównie pasażami handlowymi, które przykrywane były kopułami lub szklanymi dachami. Sztandarowym przykładem takiej galerii jest La Fayette w centrum Paryża. Jej pierwszy sklepik założono już w 1896 roku. Dzisiaj jest to dziesięciopiętrowa galeria handlowa o ekskluzywnym, klimatycznym wyglądzie. Dzięki współczesnej adaptacji tego budynku powstała galeria pasująca do kontekstu centralnej dzielnicy miasta, nie burząca jej charakteru i tkanki.
>> Zobacz polskie, ekskluzywne, nowoczesne galerie handlowe!
Do współczesnej galerii handlowej nawiązującej do sposobu projektowania może być obiekt z Belfastu, wybudowany w 2007 roku. Szklane dachy rozłożone nad uliczkami pieszymi, zwieńczone kopułą w centralnym miejscu, przyciągają miasto do siebie. Tworzy się integralna z tkanką miasta przestrzeń publiczna.
W Polsce wiele galerii wybudowanych w ostatnich latach powstało w centrum miast. Złote tarasy w Warszawie, Galeria Korona w Kielcach, Galeria Krakowska, czy Arkady Wrocławskie. Jednak trzeba zwrócić uwagę na wpasowanie tych galerii w śródmiejską tkankę miasta. Mimo, że w centrach brakuje przestrzeni publicznych i takie miejsca jak publiczne galerie handlowe są potrzebne, nie zapominajmy o założeniach urbanistycznych. Może lepiej tworzyć więcej rozdrobnionych miejsc publicznych, co da ludziom alternatywę, ponieważ jedna czy dwie galerie w centrum miasta będą generować w centrach dodatkowy tłok.
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
