Hala Koszyki jak sama nazwa wskazuje, zlokalizowana jest przy ul. Koszykowej w Warszawie niedaleko stacji metra Politechnika. Architektura kolejnego projektu w portfolio architektów z pracowni JEMS Architekci zakłada budowę wielofunkcyjnego obiektu składającego się z jednej podziemnej kondygnacji i dwóch naziemnych. Znajdą się tam sklepy, restauracje, kawiarnie, ale również salony z artykułami wyposażenia wnętrz oraz galerie sztuki.
Obecnie Griffin Group, wraz z ekspertami z toruńskiej pracowni Restaura rozpoczęli konserwację techniczną wschodniej i zachodniej oficyny. Usunięto stare warstwy farb oraz tynków. Przeprowadzono także dezynfekcję, odsalanie i oczyszczanie murów, które przy okazji wzmocniono i ustabilizowano. Potrzebna jest także naprawa dachów obu oficyn. Restaurowane są secesyjne detale architektoniczne, takie jak ozdobne elementy metalowe, portale, słupki balustrady, zwornik kamienny w kształcie byczej głowy, a także zwieńczenie szczytu z kartuszem, na którym znajduje się syrenka warszawska.
Część zabytkowych elementów, w tym dekoracyjne detale metalowej konstrukcji już odnowiono. W kwietniu 2014 rozpoczyna się nowy etap prac. Inwestor planuje m.in. odzyskanie cegły z piwnic. Stare materiały budowlane zostaną wykorzystane przy rewitalizacji hali targowej – trafią na powierzchnię.
Rewitalizowane oficyny będą oczywiście częścią projektu architektonicznego autorstwa JEMS, która postała na bazie koncepcji Juliusza Dzierżanowskiego z 1909 r.
Co myślicie o tym projekcie?

-
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
-
Szósta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE, organizowanego od 1995 roku więcej
