Muzeum Sven'a Karlsson'a, zostało zaprojektowane jako świątynia chroniąca swe cenne zbiory solidnymi ścianami z metalu. Budynek stoi przy parku Vasaparken w Sztokholmie i łączy w sobie funkcję muzealną z mieszkalną. Parter budynku mieści galerie, kawiarnię i sale wystawowe. Przestrzenie ekspozycyjne znajdują się w przyziemiu i w rdzeniu budynku, a pomieszczenia mieszkalne na obwodzie pięter. Budynek jest zwieńczony apartamentem typu penthouse.
Architekt Gert Wingårdh wyjaśnia koncepcję projektu: - Muzeum wiąże się ze swoim otoczeniem i kontekstem, jak klejnot ze szlachetnego metalu ze zdobiącym go, skrzącym się, brylantem. Rygorystyczne na zewnątrz, ale z pełnym niespodzianek wnętrzem. Sztuka, jedzenie, mieszkanie i kultura, wszystko to spotyka się z codziennym życiem ulicy." Rozplanowanie pomieszczeń w budynku jest odpowiedzią na lokalny plan zagospodarowania przestrzennego. Według założeń planu nowy budynek ma mieć pięć kondygnacji, w tym cofnięte ostatnie piętro. Dodatkowo budynek ma zapewniać lokale użyteczności publicznej na dolnych kondygnacjach.
Ta wielofunkcyjna budowla położona w samym sercu miasta, pokazuje jak różne efekty kompozycyjne można osiągnąć stosując pokrycie z jednego tylko materiału – złotego stopu miedzi, tzw. nordyckiego złota. Penthouse osłonięty jest perforowanymi kasetonami na elewacjach, a wszystko, łącznie z dachem, jest pokryte złotym stopem.
Podświetlenie w nocy wolnych przestrzeni za płytami elewacyjnymi daje niezwykłe efekty świetlne - gdyż światło przenika przez perforacje w złotym metalu. Główne elewacje pokryte są kasetonami ze złotego stopu o wysokości piętra i zmiennej szerokości, a perforowane panele z górnym oświetleniem są użyte jako sufity, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Niektóre ściany wewnętrzne i drzwi są również pokryte blachą z tego stopu.
Nordyckie złoto, czyli złoty stop miedzi
Jest to stop miedzi z aluminium i cynkiem. Stop ten jest bardzo stabilny i mimo upływu czasu zachwuje swój charakterystyczny złoty odcień. Funkcjonuje więc odmiennie od czystej miedzi, która w miarę utleniania się przyjmuje ciemnobrązowy kolo,r a następnie pokrywa się charakterystyczną zieloną patyną. W procesie produkcji nordyckiego złota uzyskuje się od razu cienką warstwę ochronną tlenku, zawierającą wszystkie trzy pierwiastki stopowe.
W rezultacie jego powierzchnia trwale zachowuje swój złoty kolor, a tylko traci nieco połysku i przybiera matowy wygląd, gdy pod wpływem czynników atmosferycznych zwiększa się grubość warstwy tlenku. Złoty stop nie tylko wywołuje u widza wrażenie bogactwa i wysokiej jakości, ale także ma niezwykłą odporność mechaniczną na ścieranie. Ma również wysoką odporność na korozję, jest doskonale stabilny i sztywny. Materiał ten może być łatwo kształtowany na zimno i obrabiany.
Architekt: Wingårdh Architects
