Idea projektu
Opera jest realizacją koncepcji wybranej w 2000 roku, spośród 240 zgłoszonych do konkursu. Projekt oparto na trzech założeniach. Pierwsze z nich dotyczy usytuowania budynku na zetknięciu morza z lądem – symbolicznego i dosłownego miejsca pierwszego kontaktu Norwegii z resztą świata, co wyraża falująca ściana.Część teatru, w której produkowana jest sztuka (gdzie powstaje scenografia, sale prób itp.) nazwano fabryką. Dostępność opery i baletu dla masowego odbiorcy potraktowano dosłownie, tworząc publiczny deptak – dywan, po którym można swobodnie chodzić – od zatopionego w morzu brzegu, aż po dach opery.
Sytuacja urbanistyczna
Bjorvika to port we wschodniej części Oslo, umiejscowiony u nasady fiordu Oslofjord. W pobliżu znajduje się dworzec Oslo Sentralstasjon. Opera jest pierwszym zrealizowanym elementem planu transformacji tej części nabrzeża. W 2010 roku ruchliwa ulica, która biegnie wzdłuż budynku zostanie przeniesiona do tunelu pod fiordem. W związku ze specyfiką funkcji, budynek opery pozostanie oddzielony od innych powstających w tej okolicy. Marmurowe okładziny dachu utworzyły nową przestrzeń publiczną w krajobrazie miasta i fiordu.
Posadowienie budynku
Dużym wyzwaniem konstrukcyjnym było posadowienie fundamentów poniżej poziomu morza – wykopanie i usunięcie zanieczyszczeń, obniżenie poziomu wód podziemnych, całkowite zabezpieczenie fundamentów przed działaniem wody. By uzyskać osuszoną przestrzeń pod budowę i umożliwić wykop pod fundament, zatopiono 12 000 m2 ścianek szczelnych. Fundament w najgłębszym miejscu sięga 16 metrów pod poziom morza. Aby dotrzeć do podłoża skalnego zastosowano pale (łącznie 28 kilometrów), na których oparto fundamenty. Pale mają różną długość, niektóre sięgają nawet 60 metrów w głąb, napotykając dopiero na tej głębokości skałę macierzystą. Żywotność konstrukcji wspierającej budynku zaprojektowano na 300 lat.
-
Mistrzowie fotografii architektury: Balthasar Burkhard
Balthasar Burkhard słynie z czarnobiałych, wielkoformatowych serii fotograficznych. więcej
-
Mistrzowie fotografii architektury: Vera Lutter
Vera Lutter jest znana ze swych monumentalnych, czarnobiałych fotografii przestrzeni miejskich. Jej zdjęcia to negatywy, powstające w przekształconych w camera obscura pomieszczeniach. Odrealnione obrazy miast, tworzone przez artystkę, są rozpoznawalne na całym świecie więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
