Podczas 23. międzynarodowego Biennale Designu Interiour 2012 w Belgii na jednym ze stoisk zostały zaprezentowane okna wielkoformatowe PanoramAH! Przez 10 dni prezentacji odwiedzający targi mogli podziwiać pokazowe przesuwne okno o wysokości 6 m. Tak wysokie przeszklenia zostały w praktyce wykorzystane m.in. w projekcie domu Casa Bom Jesus pracowni Topos Atelier de Arquitectura, który powstał w mieście Braga w północno- zachodniej Portugalii.
Okna wysokie na dwa piętra
Casa Bom Jesus to nowoczesna prywatna rezydencja utrzymana w biało-czarnej kolorystyce. Na wysokości piętra, dom otacza biały betonowy pierścień stanowiący osłonę przed mocnym portugalskim słońcem. Z parteru można wyjść bezpośrednio na tarasy otaczające rezydencję. Są one szczególnie spektakularne w tej części budynki, gdzie zostały zastosowane ogromne przeszklenia o wysokości dwóch kondygnacji. Sześciometrowe szyby tworzą elewację willi, która pozwoliła uzyskać maksymalne doświetlenie wnętrza. Wielkoformatowe okna oferują mieszkańcom Casa Bom Jesus niczym nie ograniczony widok na zabytkowe miasto i rozmywają granice między wnętrzem domu a zewnętrznym światem. Wysokie na 6 metrów skrzydła przesuwanych okien można całkowicie rozsunąć, likwidując w ten sposób barierę między salonem i sporym przypominającym stary park ogrodem.
Okna zamiast ściany
Zazwyczaj funkcję wsparcia dla szyby pełnią ramy okna. Odwrócenie tej zasady umożliwiły bardzo wąskie profile szwajcarskich okien PanoramAH! Minimalne 20 mm aluminiowe ramy zapewniają doskonałe działanie elementów o powierzchni sięgającej nawet 18 m2 i o masie większej niż 1 tona. Dzięki temu szyba staje się elementem budynku, który faktycznie wspiera całą konstrukcję okna. Profile pełnią przede wszystkim rolę torów, po których przesuwają się skrzydła okien. Nie ma limitu liczby skrzydeł okiennych, które dodatkowo mogą być wyposażone w napęd. Co więcej możliwe jest zaprojektowanie systemu okiennego nawet do czterech torów, a potrójne szyby dają systemowi wyjątkową wydajność cieplną. Systemy okienne PanoramAH! posiadają również w pełni otwierane narożniki oraz pionowe okna gilotynowe, co daje ogromne możliwości projektowe. Wszystko co podpowie wyobraźnia staje się możliwe.
-
Szkoła marzeń? Gimnazjum w Zurychu
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
