Styl industrialny symbolem przemysłowej przeszlości Paryża
Francuska pracownia architektoniczna AREP zajęła się przebudową bryły dawnej fabryki samochodów Panhard. Budynek mieści się w okolicy jednej z paryskich bram, tzw. Porte d'Ivry w 13. dzielnicy. Bramami nazywane są miejsca, które pozwalają przekroczyć granice administracyjne Paryża. Architekci zaproponowali atrakcyjną propozycję projektową nowej architekury współczesnej, która nawiązuje do dziedzictwa miasta.
Budynki produkcyjne firm Panhard oraz Levassor zostały częściowo zburzone w 1967 roku. Powodem była budowa nowego zespołu mieszkaniowego Olympiades, składającego się z kilkunastu wieżowców mieszkalnych. Ostatnią pamiątką przemysłowej przeszłości, po wyburzeniu wszystkich zakładów samochodowych w Paryżu, są wspomniane wcześniej ruiny fabryki Panhard, a także fabryka Renault na Ile Seguin i fabryka Citroëna w Javel.
W latach 2007-20013 architekci z pracowni AREP rozbudowali i całkowicie odnowili budynek. Stworzyli 21 000 mkw przestrzeni biurowej i użyteczności publicznej (w tym przedszkole oraz siedzibę centrum dla bezdomnych). Architektura współczesna nowej bryły wyróżnia się w środowisku zdominowanym przez wysokie bloki mieszkalne. Styl industrialny i użyta w nowej architekturze miedź oraz cegła nawiązują do przemysłowego charakteru dawnej fabryki. Podtrzymują jej dawną, horyzontalną formę i unikalny styl architektoniczny, na który składają się również paleta barw, a także historyczne ornamenty na elewacjach.
Fasada z cegieł jest przedłużeniem dawnej elewacji, a otwory okienne są osadzone zgodnie z rytmem oryginalnej konstrukcji budynku. Usytuowane na dachu dwie duże bryły szklane otoczone miedzianą, perforowaną blachą sprawiają, że budynek staje się trójwymiarowy i lekki, przez co bardziej atrakcyjny. Wzór na miedzianych płytach elewacyjnych nawiązuje do... zębów piły. Taka forma połaczenia szkła i miedzi w architekturze zawsze zapewnia interesujące efekty wizualne. Tory opuszczonej stacji kolejowej Petite Ceinture, które znajdują się w sąsiedztwie budynku, wykorzystane zostały do budowy ogrodu.
W nowej części budynku, w jego północno-wschodniej części, znalazło się przedszkole. Siedziba centrum dla bezdomnych działa w północno-zachodniej części. Obie instytucje położone sa na poziomie ogrodu, na parterze.
Przestrzenie pracownicze zaprojektowane są tak, by ułatwić interakcję i kontakt, zarówno formalny jak i nieformalny, między pracownikami i osobami z zewnątrz. Efekt został osiągnięty poprzez zaprojektowanie atrium, a także zapewnienie dostępu do światła dziennego i powierzchni zielonych. Nie bez znaczenia była również odpowiednia akustyka i ergonomiczne zaprojektowane pomieszczenia, co poskutkowało wysoką jakością środowiska pracy.
Milena Glinojecka
