Lokalizacja
Leutschenbach to poprzemysłowa dzielnica Zurychu, która zgodnie ze strategią rozwoju miasta zmienia się w strefę mieszkaniową z miejscami pracy i wypoczynku. Nowa szkoła zapewnia przestrzeń do nauki dzieciom z Leutschenbach i okolicznych dzielnic, w których liczba miejsc w istniejących szkołach jest bliska wyczerpania.
Założenia projektowe
Zwarta bryła i spiętrzenie funkcji pozwoliły zmniejszyć powierzchnię zabudowy i przeznaczyć więcej terenu na zieleń. W przyziemiu zlokalizowano funkcje ogólnodostępne z jadalnią, na piętrach 1-3 pomieszczenia dla dwunastu klas podstawowych i dziesięciu klas starszych, a na najwyżej położonych dwóch kondygnacjach sale wielofunkcyjne i trójdzielną salę sportową z zapleczem.
Konstrukcja stalowa
Przestrzenna konstrukcja stalowa składa się z płaskich kratownic, których części po stronie wewnętrznej i zewnętrznej budynku oddylatowano od siebie w sposób zapobiegający powstawaniu mostków cieplnych.
Poddane dużym naprężeniom elementy konstrukcji na kondygnacjach 1-4 wykonano ze spawanych profili rurowych (stal klasy S460), natomiast na piątej kondygnacji zastosowano dodatkowo gorącowalcowane profile kwadratowe RHS (klasa S355). Wszystkie pręty kratownic zabezpieczono powłoką przeciwpożarową.
Aby nie przeciążać stalowej konstrukcji, do budowy stropów zastosowano konstrukcyjny beton lekki, na sztucznym kruszywie (ekspandowane kulki z łupków ilastych). Największy problem w technologii lekkiego betonu z zastosowaniem kruszywa ekspandowanego polega na kontroli lokalizacji kulek podczas wiązania betonu i zapewnieniu ich równomiernego rozłożenia w mieszance. Dlatego zastosowano dodatki chemiczne kontrolujące płynność, lepkość i porowatość mieszanki.
Skład mieszanki: ok. 54 % Liapor, 35 % piasek 0-2 mm, 11% piasek 2-8 mm, ok. 1,3 % dodatki chemiczne. Wytrzymałość elementów żelbetowych po siedmiu dniach wynosiła ok. 38 N/mm2, a po dwudziestu ośmiu dniach – 47 N/mm2, ostateczna porowatość 4-6 %, a uzyskana gęstość objętościowa 1780-1870 kg/m3.
Gotową masę trzeba było równomiernie zwilżać, żeby intensywne pochłanianie wody przez kruszywo nie spowodowało utraty jednorodności konsystencji. Do przygotowania betonu wykorzystano piach pochodzący z oczyszczalni gruntu, realizując w ten sposób wymóg zastosowania materiałów z recyklingu.
Strop żebrowy
Stropy tworzą monolityczne, wylewane na miejscu żebra opierane końcami na konstrukcji stalowej, a wiązane ze sobą strzemionami w kierunku poprzecznym. Stropy wylewano na tym samym szalunku, przestawianym na kolejne kondygnacje i pozostawiono niewykończone (beton widoczny). Rozprowadzono w nich instalacje wentylacji i elektryczne oraz oprawy oświetleniowe i tryskacze. Wymagało to nie tylko zabetonowania przewodów instalacyjnych, lecz również wykonania otworów umożliwiających przejście instalacji przez elementy stalowe.
Ściany działowe
Ściany działowe wykonano z dyli szklanych, a z przeszkleniami elewacji (na całą wysokość) łączono je za pomocą żeber ze szkła klejonego. Profile stalowe, w których osadzono szkło elewacyjne, licowano z powierzchnią stropów i wykończenia podłóg (sztuczny kamień).
Posadowienie
Podziemną część budynku stanowi żelbetowa skrzynia, na której oparto sześć stalowych, trójnogich podpór. Posadowiona na nich część nadziemna budynku wydaje się dzięki temu unosić nad ziemią (na wysokości około 250 cm). Do posadowienia budynku zastosowano fundamenty palowe (28 pali wierconych o długości – 30 m, i średnicy – 120 cm i 40 pali wbijanych o długości – 20 m i średnicy – 40 cm).
Gimnazjum w dzielnicy Leutschenbach
Zurych, Szwajcaria
Autor: Christian Kerez
Współpraca: Christian Scheidegger
Konstrukcja: Dr. Schwartz Consulting AG, Zug, Joseph Schwartz with dsp, Zurych, Walter Kaufmann, Mario Monotti
Architektura krajobrazu: 4d AG Bern
Inwestor: miasto Zurych
Powierzchnia całkowita: 17000 m2
Projekt: 2003
Realizacja: 2009
Nie podano kosztów inwestycji
