Bernardo Rodrigues zajmuje szczególną pozycję wśród współczesnych architektów portugalskich. Należy do nowej generacji projektantów, która z nomadycznego trybu życia uczyniła metodę uczenia się i uprawiania zawodu. Z jednej strony twórczość Bernardo Rodriguesa jest udanym przykładem kontaminacji, w której waga przypisywana miejscu i konstrukcyjny rygor tak zwanej Szkoły Porto łączy się z teoretycznymi spekulacjami i cyfrowymi eksperymentami prowadzonymi na uniwersytecie Columbia
Główną cechą jego wyjątkowych prac jest entuzjastyczne czerpanie z tych eksperymentów przy umiejętności zachowania wobec nich krytycznego dystansu. Podejmuje on wyzwanie współczesności, rozwijając działalność, która ma charakter zarówno lokalny, jak i globalny. Prowadząc niewielkie biuro, podróżując między Azorami, Porto i Nowym Jorkiem, tworzy architekturę lokalną – niewielkie obiekty, głównie domy czy kaplice, a jednocześnie przyjmuje większe zlecenia, przede wszystkim z krajów Dalekiego Wschodu.
Jednak znaczenie twórczości architektonicznej Bernardo Rodriguesa nie ogranicza się do różnorodnych wpływów i trafnej odpowiedzi na nowe warunki uprawiania zawodu. Portugalski architekt osiąga rzadką w architekturze współczesnej syntezę, w nieprawdopodobny sposób łączy krańcowość programowego pragmatyzmu i eksperymentów formalnych. Bada potencjał rzeczywistości, rozwijając podejście, które nazywa „pragmatyzmem emocjonalnym”. Nie poddając się materialności miejsca przodków, nie wyznając także konceptualizmu nowych morfologii, skupia uwagę na płaszczyźnie języka jako platformie porozumienia między koncepcją a rzeczywistością, kontemplacją a działaniem. Co więcej, Bernardo Rodrigues wie, że tylko język może pogodzić metafizyczny wymiar tej dyscypliny z otwarciem na otaczający konkretny świat. Według niego to architektura świateł i cieni, temperatur, żywiołów, wspomnień. Poza sferą fizyczną, poza metafizyczną. W miejscu połączenia Materii Świata i Pamięci Człowieka.

-
Ogromna, monolityczna bryła hotelu Ecork unosi się na pustkowiu wśród oliwnych i korkowych drzew. W obiekcie znajduje się restauracja i kompleks wypoczynkowy, ale nie ma... apartamentów hotelowych.Co się z nimi stało? Otóż z pewnych względów znajdują się one poza głównym obiektem. Pomiędzy drzewami rozsiana jest sieć małych, białych kubików – to właśnie rezydencje hotelowe! więcej
-
Wiedeńska wystawa pt. „Hollein” w Muzeum Sztuki Współczesnej prezentuje dorobek życia Hansa Holleina, światowej sławy architekta, projektanta i designera, zdobywcy nagrody architektonicznej Pritzkera. Wystawa potrwa do 5 października 2014 więcej
-
Łączenie współczesnej architektury z zabytkami zawsze jest trudne i wymaga wyczucia. W niedużej miejscowości Santo Varao w Portugalii, nad rzeką Mondeo, znajdują się ruiny małego pałacu z XVIII wieku Da Quinta dos Floreados. Architekci dostali zadanie zaprojektowania tu niezwykłej rezydencji, która połączona będzie z ruinami dawnego pałacu więcej
-
Co zrobić ze starymi belkami,które kiedyś służyły jako podkład pod tory kolejowe? Odpowiedz jest prosta. Zrobić z nich bryłę domu! Tak wygląda eko projektowanie architektury współczesnej domu według architektów z Atelier Data z Portugalii więcej

- ARCHITEKTURA: Bryła nowoczesnego hotelu bez apartamentów gościnnych – jak to możliwe? Zobacz projekt Ecork Hotel w Portugalii
- ARCHITEKTURA: „Hollein” w austriackim Muzeum Sztuki Współczesnej. Jak dostaje się nagrodę Pritzkera?
- ARCHITEKTURA: Biała bryła pośród ruin – portugalska architektura współczesna, która szanuje historię
- ARCHITEKTURA: Taki mały dom, a tak dużo eko projektowania... czyli architektura współczesna i projekt domu według Portugalczyków
- ARCHITEKTURA: Hugon Kowalski. Konkurs Archiprix International/ Hunter Douglas Awards 2013 – zwycięstwo architekta Hugona Kowalskiego - po raz pierwszy Polak laureatem!