Przestrzeń publiczna w pigułce: balkon Walk-on

Zawieszona na linach bryła nie spodoba się raczej osobom cierpiącym na lęk wysokości, spacer z małym dzieckiem też może się wydawać ryzykowny, a sąsiedzi z niższych pięter pewnie skłonni byliby narzekać na cień – ale co z tego! Kładka nie jest przecież obiektem, który miałyby się doczekać realizacji, za to na wizualizacjach zmienia prozaiczne podwórko w miejsce niezwykłe.
Takie interwencje w miejską przestrzeń czasami okazują się trwalsze, niż spodziewali się sami pomysłodawcy. Chyba najbardziej znane są z tego prace Joanny Rajkowskiej, które od lat dzielą mieszkańców Warszawy i budzą zainteresowanie (często dość niezdrowe) daleko od stolicy. Czy śląski projekt mógłby doczekać się równie emocjonalnych komentarzy?
Sami architekci mówią o projekcie:

Są takie pomysły, które powstają z potrzeby chwili. Taki jest właśnie balkon Walk-on. Kolejny upalny dzień lata spędzony w biurze i marzenie "gdyby tylko można było wyjść na spacer", stał się inspiracją do stworzenia projektu zawieszonej w powietrzu ścieżki. To także jeden z pomysłów na zmianę smutnego podwórka - studni, na które codziennie patrzymy z okien na 3 piętrze, na nadanie mu nieco magii. Ścieżka stała się nośną metaforą - ścieżka jest kręta, wije się, nie prowadzi wprost do celu, zaskakuje, odpręża, daje kontakt z przyrodą. Nasza ścieżka powinna więc swobodnie płynąć w przestrzeni - dając chwilę relaksu, wytchnienia, pozwalając na zmianę perspektywy. To zadecydowało o jej kształcie, który wije się swobodnie i przeplata sam ze sobą. Pozwala na relaksujący spacer "z biura do biura". Tęsknota za odrobiną zieleni sprawiła, że ścieżkę postanowiliśmy potraktować jak dużą doniczkę. Wypełniliśmy ją zwykłą, trawą która może rosnąć jak chce - w końcu to ścieżka.

Ciemne podwórko - studnia, które było zalążkiem problemu - stało się także inspiracją dla rozwiązań. Sposób montażu narzucał się sam. Podpory, ściany kamienic -  mieliśmy ze wszystkich stron wystarczyło tylko ich dosięgnąć. Zacienienie sąsiadów ograniczyliśmy sięgając do samej idei ścieżki - która oprócz tego, że kręta jest przede wszystkim wąska. Jest więc osiemdziesięciocentymetrowym paskiem zieleni zawieszonym w powietrzu. Od spodu wydaje ścieżka się jeszcze węższa dzięki podniebieniu z polerowanej blachy. Blacha ta, dzięki wygięciu jej w łuk, odbija obraz otoczenia rozmywając krawędzie ścieżki.

Często "form follows function" ale czasami "form follows fun" - tą ścieżką podąża nasz balkon.


ZALEWSKI ARCHITECTURE GROUP
www.zalewskiag.com