Anda (jajo) to masywna kopuła będąca głównym elementem buddyjskiej stupy. Półkulista bryła kopuły spoczywa na okrągłej albo okrągłej bazie. Taka forma, szeroko rozpowszechniona w architekturze Indii, prawdopodobnie już przed narodzinami Buddy miała znaczenie sakralne czy też rytualne. Hemisferyczną formę miały kopce pogrzebowe w starożytnych Indiach, pierwowzór stup. Pod półkulistymi kopcami grzebano w pozycji siedzącej indyjskich ascetów. Zgodnie z tradycją, w podobny sposób pochowano skremowane zwłoki Buddy.
Obecnie pod andą spoczywają zazwyczaj buddyjskie relikwie, najczęściej prochy mnichów, ponadto przedmioty ofiarne – między innymi rytualne formuły spisane na pasach papieru, biżuteria, czasem biała broń (jeśli stupa ma służyć jako „strażnik miejca”).
W bogatej symbolice stupy, odzwierciedlającej porządek świata, poszczególne części odpowiadają żywiołom. Anda jest w tym układzie symbolem wody, baza, na której spoczywa kopuła – ziemi.
Anda zwieńczona była zazwyczaj ozdobną strukturą, składającą się z ganku, nazywanego harmika, oraz maszt z iglicą albo parasolem na szczycie.