Balustrada to ażurowe lub pełne ogrodzenie, otaczające balkon, taras, ciąg schodów. Balustrada zabezpiecza krawędzie mostów i wiaduktów. Może też służyć do podziału wnętrza, np. wydzielając w prezbiterium i nawę w kościele, a czasem oddzielając kaplice.
Balustrada chroni użytkowników przed upadkiem. Poza praktycznymi zastosowaniami, może mieć funkcję dekoracyjną (architektura renesansowa, pałace Wenecji i Werony i in.).
Balustrada może być ścianką wymurowana z cegły, kamienia albo betonu. Ścianka taka jest zwieńczona parapetem czy poręczą. Ażurowa balustrada powstaje z pionowych elementów, tralek. Takie balustrady mogą być zbudowane z elementów drewnianych, betonowych czy kamiennych, metalowych płaskowników i prętów. Elementy pionowe połączone są od góry i od dołu.
W architekturze współczesnej najbardziej rozpowszechnionym rozwiązaniem jest balustrada zbudowana ze słupków i elementów wypełniających (tafle szkła, siatka, ażurowe arkusze), rozmieszczonych pomiędzy słupkami, a także poręczy.
W polskiej architekturze i budownictwie wymagania dotyczące budowy balustrad opisane są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 roku wraz z późniejszymi zmianami. Określa ono warunki techniczne budynków dopuszczonych do użytku publicznego.
Balustrady muszą być montowane przy ciągach schodów, jeśli są wyższe niż pół metra. W budynkach użyteczności publicznej balustrady i poręcze montowane są w taki sposób, by były dostępne z obu stron klatki schodowej. Jeśli szerokość schodów jest większa, niż cztery metry, wymagane jest zainstalowanie balustrady albo dodatkowej poręczy w środku ciągu schodów. Projektowane balustrady mają spełniać wymagania technologiczne i montażowe określone w Polskich Normach.