Brekcja

2014-01-08 13:00
Zaślepka Encyklopedii Architektury
Autor: Muratorplus

Brekcja to określenie stosowane wobec różnorodnych, gruboziarnistych skał, zbudowanych z połączonych spoiwem kamieni, okruchów minerałów. W zależności od stanowiska, wielkość fragmentów skał, ich kolor i kształt może być różny. Fragmenty skał mogą być połączone za pomocą spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego. Kamienie mogą być połączone także zestalonym popiołem wulkanicznym. Ze względu na niejednorodność materiału, brekcja może być bardzo dekoracyjna. Podobnie jak np. marmur bywa wykorzystywana w architekturze i sztuce. Wykonywano z niego detale architektoniczne i rzeźby. W pałacach Knossos na Krecie zbudowanych w XVIII w.p.n.e. znaleziono wykonane z brekcji bazy kolumn. Ten dekoracyjny kamień używany był także na niewielką skalę w sztuce i architekturze starożytnego Egiptu. Jednym z zachowanych przykładów jest posąg bogini Tawaret, znajdujący się obecnie w zbiorach British Museum. W architekturze starożytnego Rzymu dekoracyjne walory brekcji były wykorzystane przy wyposażaniu budynków publicznych i pałaców. Rzymianie cenili kamienie ozdobne, chętnie stosowali kolorowe i wzorzyste odmiany marmurów, wapieni czy innych skał. Tańszym zamiennikiem kosztownych kamieni był stiuk.Z brekcji wykonywano okładziny ścienne i kolumny. Efektownym przykładem zastosowania tego materiału jest wnętrze rzymskiego Panteonu. Zachowały się tam dwie potężne kolumny z pavonazzetto, rodzaju brekcji wydobywanego we Frygii (obecnie Turcja). Pavonazzetto nazwę zawdzięcza podobieństwu do wzoru pawich piór.

Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają
Czytaj więcej