Caldarium

Caldarium to jedno z pomieszczeń w termach, czyli publicznych łaźniach – budynku użyteczności publicznej typowym dla architektury starożytnego Rzymu. Caldarium było najbardziej ciepłym w ciągu pomieszczeń (por. tepidarium, frigidarium). Znajdował się w nim basen wypełniony gorącą wodą. Wysoką temperaturę zapewniał system ogrzewania podpodłogowego hypocaustum, z kanałami przebiegającymi po posadzką. Gorąca podłoga mogła być polewana wodą. Powstająca w ten sposób para sprawiała, że wnętrze caldarium przypominało sunę. W rzymskich termach znajdowała się często także przestrzeń służąca jako sauna sucha, laconicum. Upał wywoływał intensywne pocenie, oczyszczając skórę. Bród i pot usuwano specjalnymi skrobaczkami, nacierając wcześniej ciało oliwą. Mydło nie było w starożytnym Rzymie popularnym środkiem higienicznym. Choć znane, stosowane bywało przede wszystkim do pielęgnacji włosów. We współczesnej architekturze termin caldarium bywa niekiedy stosowany w odniesieniu do pomieszczeń o podgrzewanej podłodze w spa i centrach odnowy biologicznej.