Dach płaski
Dach płaski – w odróżnieniu od najczęściej stosowanych w Polsce dachów stromych, dach płaski ma niewielki (10°) lub zerowy spadek. Połać dachowa jest prostopadła, albo niemal prostopadła do ścian. Dach płaski zyskał popularność w krajach śródziemnomorskich o ciepłym i suchym klimacie. Współcześnie funkcję dachów pełnią w takim klimacie niejednokrotnie pozbawione izolacji stropy ponad najwyższą kondygnacją. Dachy płaskie zdobyły popularność we współczesnej architekturze w XX wieku. Chętnie stosowali je architekci modernizmu, projektujący proste, kubiczne bryły. Dach płaski może służyć jako taras, stosowany jest też ze względów estetycznych. W chłodnym i deszczowym klimacie musi być wykonany bardzo starannie – na płaskim dachu zalega śnieg, wolniej odpływa woda opadowa, budynek musi być więc wyjątkowo starannie zabezpieczony przed przeciekaniem. Groźne są także zmiany temperatur, szczególnie częste przejścia przez punkt zero. We współczesnym budownictwie dachy płaskie często kryje się membraną PVC ze względu na jej długi okres eksploatacji, odporność na promieniowanie ultrafioletowe UV, ognioodporność, a przede wszystkim wodoszczelność. Dach płaski ocieplony składa się zazwyczaj z następujących warstw: stropodach, paroizolacja, izolacja termiczna, warstwa oddzielająca, membrana PVC. Na dachu płaskim może być wprowadzona roślinność – w ten sposób zakładane są zielone dachy.
