Dachówka holenderska, esówka
Dachówka esówka nazwę zawdzięcza charakterystycznemu przekrojowi poprzecznemu, zbliżonego zarysem do litery „S”. Ten rodzaj dachówki ukształtował się w Niderlandach w XV stuleciu, stąd określenie „holenderska” albo „flamandzka”. Esówki wykształciły się ze starszego typu mnich-mniszka, połączenie tych dachówek daje wgłębienie złączone z falą. Profil esówki pozwala na układanie dachówek w taki sposób, by zachodziły jedna na drugą. Dzięki temu pokrycie jest szczelne, a woda opadowa jest sprawnie odprowadzana z dachu. Kształt esówki umożliwia też zmienną długość krycia. Głębokość wybrzuszenia, rozmiary i kształt esówek są różnorodne. Poza przekrojem, dla dachówki holenderskiej typowe jest ukośne przycięcie w prawym rogu głowowym oraz w lewym rogu stopowym. Do zawieszenia dachówki służy pojedynczy nosek po stronie głowowej.Forma esówki stopniowo ewoluowała, po najprostszych kształtach pojawiły się tłoczone esówki płaskie z zamkiem bocznym, górnym i dolnym wokół płytkiej muldy. Szczególnie szczelne esówki płaskie nadają się szczególnie do krycia połaci dachowych o niewielkim spadku.W Polsce esówka stosowana była stosunkowo rzadko. Nowe pokrycia dachowe z esówką zobaczyć można m.in. na Pałacu Branickich w Białymstoku, Zamku Krzyżackim w Golubiu-Dobrzyniu i nowym Zamku Królewskim w Tykocinie.
