1 2 3 4 5

Diakonikon

Diakonikon – w architekturze sakralnej określenie jednego z pomieszczeń w kościołach starochrześcijańskich i świątyniach obrządku wschodniego, czyli cerkwiach. Budowane w świątyniach Bizancjum i Afryki. Sala bezpośrednio sąsiaduje z sanktuarium, czyli główną absydą świątyni. Przylega do niej od południa; od północy znajduje się prothesis. Obie części składają się razem na pastoforia. Podział zakrystii na dwie części wprowadzony został za panowania cesarza Justyna II (565 - 574) i wiązał się z ówczesną reformą liturgii, wcześniej analogiczną funkcję spełniało jedno pomieszczenie.

Diakonikon w obrządku wschodnim spełnia zadania zakrystii. W pomieszczeniu są przechowywane szaty liturgiczne, przybory i księgi - naczynia używane do celów kultowych znajdują się w prothesis.
W diakonionie umiejscowiona jest także specjalna misa, piscina, w której kapłani obmywają ręce przed nabożeństwem i myte są naczynia liturgiczne. W Syrii diakonion często był dwupoziomowy.
Diakonion znajduje się za ikonostasem, a zatem uznawany jest za miejsce święte i jest niedostępny dla ogółu wiernych.

Autor: KZ
Data publikacji: 8.01.2014 12:00
Tagi: architektura bizantyjska, diakoninon, kościół
Żaden utwór zamieszczony w serwisie nie może być powielany i rozpowszechniany lub dalej rozpowszechniany w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny) na jakimkolwiek polu eksploatacji w jakiejkolwiek formie, włącznie z umieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody TIME S.A. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa tzn. bez zgody TIME S.A. jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.