Fundament

Fundament to najniższa część budowli spoczywająca na podłożu, jeden z najważniejszych elementów konstrukcyjnych budynku. Przenosi na podłoże obciążenie, od jego solidności zależy stateczność obiektu. We współczesnej architekturze fundament wykonany jest najczęściej z betonu albo żelbetu. Dawniej stosowano fundamenty murowane z kamienia lub cegły. Niekiedy spotykane są również fundamenty drewniane, stosowane w sprzyjających warunkach przy wznoszeniu niewielkich obiektów o lekkiej konstrukcji (altana, pawilon). Pod naciskiem ciężaru budowli grunt w mniejszym czy większym stopniu osiada, odpowiedni fundament ogranicza skalę tego zjawiska i zapewnia równomierność osiadania, zabezpieczając budynek przed uszkodzeniami.  Fundament musi być posadowiony na odpowiedniej głębokości, poniżej głębokości przemarzania gruntu. Podziemna część budynku, potocznie również nazywana fundamentem, musi być zabezpieczona przed wilgocią za pomocą odpowiedniej izolacji. Pod względem sposobu posadowienia dzieli się fundamenty na bezpośrednie - płytkie (ławy, stopy, płyty, ruszty, skrzynie i bloki fundamentowe), oraz głębokie, przekazujące obciążenie  pośrednio (pale fundamentowe). Fundamenty płytkie zagłębione są na nie więcej, niż 5 metrów poniżej poziomu gruntu, głębokie mogą sięgać nawet kilkudziesięciu metrów  w przypadku wieżowców. Fundamenty głębokie są podstawą dla właściwego fundamentu, np. w postaci płyty czy rusztu.