Hipodrom to w architekturze starożytnej Grecji obiekt przeznaczony do wyścigów konnych. Zasadniczą częścią hipodromu jest tor wyścigowy. Ma w przybliżeniu zarys wydłużonego prostokąta, składa się z dwóch długich prostych odcinków i dwóch półokręgów. Na obu krańcach ustawione były znaki, termai, które trzeba było ominąć przy okrążeniu. Taki układ pozwalał na uzyskanie znacznej prędkości na prostych odcinkach, ale sprawiał, że wchodzącym w zakręt powozom groziło wywrócenie.
Wyścigi jeźdźców czy woźniców w rydwanach obserwowane były z widowni. Najczęściej hipodromy urządzano u podnóża pagórka, tak by siedziska można było ustawić na naturalnym stoku.
Najbardziej znane helleńskie hipodromy znajdowały się w Olimpii, Lykajos, a także Delfach, Nemei, na wyspie Delos, czyli w miejscach, w których odbywały się igrzyska sportowe.
W architekturze starożytnego Rzymu podobną do hipodromu rolę odgrywały cyrki.
Za jeden z najwspanialszych hipodromów starożytności uchodził obiekt zlokalizowany w Konstantynopolu, obecnie miejski plac.
Hipodromami nazywane są również współcześnie obiekty przeznaczone do wyścigów konnych; obecnie w takich obiektach organizowane są również pokazy hippiczne.
Powiązane hasła: amfiteatr, architektura starożytnego Rzymu, architektura bizantyjska
Więcej informacji
Boardman J., Sztuka grecka, tł. M. Burdajewicz, Toruń-Wrocław 1999
Papuci-Władyka E., Sztuka starożytnej Grecji, Kraków 2001
Vikatou O., Olympia. The Archaeological Site and the Museums, Ateny 2006