Kamienica to jedno-, często kilkupiętrowy budynek mieszkalny w mieście, zwykle w zwartej zabudowie, murowany z kamienia, cegły, lub współczesnych materiałów budowlanych. Typowy dla zabudowy pierzejowej.
Kamienice zaczęto budować na terenie Polski w późnym średniowieczu (por. gotyk) wraz z osadnikami niemieckimi. Początkowo były one stosunkowo nieliczne. Ze względu na wysoki koszt i małą dostępność materiałów, zwłaszcza cegły, a także wykwalifikowanych wykonawców, mieszkalne budynki murowane wznoszone były tylko przez osoby zamożne. Dominowało budownictwo drewniane.
Wraz z wzrostem liczby mieszkańców miast i gęstości zaludniania kilkupiętrowe kamienice stały się najważniejszym typem budynków mieszkalnych w miastach. Stan taki utrzymywał się do połowy XX wieku, kiedy pod wpływem idei modernizmu zaczęto budować większe, oddzielone wielorodzinne budynki mieszkalne.
Kamienice buduje się obecnie jako uzupełnienie istniejącej tkanki miejskiej (plomba), także przy odbudowie starych dzielnic.
Słowo kamienica używane było już w XV stuleciu, ze staropolszczyzny przeszło do współczesnego języka polskiego.
Powiązane hasła: amfilada, apartament, blok, insula, kawalerka, kwartał, oficyna, trakt, wielka płyta, willa
Artykuły w Archiramie
Renesans luksusu >>
Modernistyczne kamienice w Gdyni >>
poprzednie hasło
