Kolumbarium
Kolumbarium to budowla sepulkralna, obiekt z niszami przeznaczonymi do przechowywania urn z prochami zmarłych. W architekturze starożytnego Rzymu był to rodzaj grobowca dla wielu osób, zwykle połączonych więzami rodzinnymi i osobistymi – mógł być miejscem pochówku krewnych, ale też klientów i wyzwoleńców związanych z danym rodem. Budowle tego typu wznosić zaczęto za panowania cesarza Augusta w I w. p.n.e. Ze względu na rosnącą liczbę mieszkańców Rzymu i rosnące ceny gruntów, powierzchnia cmentarzy była wówczas zbyt mała w stosunku do potrzeb (por. katakumby), co słaniało do jej intensywniejszego wykorzystania. Bryła antycznego kolumbarium była najczęściej prostopadłościenna, częściowo, niekiedy całkowicie zagłębiona w gruncie. Ściany wewnętrzne budowli przeprute były rzędami nisz, w których ustawiano urny i umieszczano tablice z inskrypcjami. W urnach składano prochy zmarłych. Wzdłuż ścian ustawiane były sarkofagi, miejsca pochówku znaczniejszych i zamożniejszych osób. Wnętrze budowli zdobiono polichromią, mozaikami i płaskorzeźbami. Nazwa wiąże się z formą obiektu; columba to w języku łacińskim gołębica, budynek przypominał Rzymianom gołębnik. Kolumbaria budować zaczęto w Europie ponownie w czasach nowożytnych. Upowszechnienie kremacji (por. krematorium) doprowadziło do ich większego rozpowszechnienia. Przykłady: kolumbaria z XIX wieku na Cmentarzu Bernardyńskim na Zarzeczu w Wilnie, kolumbarium na Powązkach w Warszawie, kolumbarium wyzwoleńców domu julijsko-klaudyjskiego w Rzymie, kolumbarium Pomponiusza Hylasa w Rzymie, etruskie grobowce w Cava Buia we włoskiej miejscowości Blera.Powiązane hasła: katakumby, mauzoleum,
Więcejhttp://archirama.muratorplus.pl/encyklopedia-architektury/katakumby,62_653.html?cat=6
