Kopuła podwójna, kopuła dwupowłokowa
Kopuła zbudowana z dwóch czasz, wewnętrznej i zewnętrznej.
Kopułę o takiej konstrukcji zaprojektował Filippo Brunelleschi, architekt, inżynier i rzeźbiarz florencki, uważany za jednego z prekursorów architektury renesansowej. Kopuła miała być przekryciem florenckiej katedry Santa Maria del Fiore. Nowy system konstrukcyjny pozwolił na wzniesienie wielkiej kopuły bez rozbudowanego układu rusztowań stosowanych we wcześniejszych budowlach. Kopuła Santa Maria del Fiore ma dwie łupiny, wewnętrzną i zewnętrzną, a pomiędzy nimi wewnętrzne żebra. Kopuła ma rozpiętość 45,6 metra, a wraz z bębnem mierzy 70 metrów, przewyższyła więc rozmiarami kopułę Panteonu w Rzymie. Budowa kopuły pozwoliła na ukrycie elementów konstrukcyjnych, czyli potężnych żeber. Powiązane hasła: architektura renesansu, architektura Rzymu starożytnego, kopuła Więcej informacji:Ballenstedt Janusz, Jak Brunelleschi budował kopułę Santa Maria del Fiore, „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, zeszyt 2, tom XLI, Warszawa 1996Claudio Pescino, Brunelleschi, Warszawa 2006
