Krepidoma

Krepidoma to najniższa część, podstawa klasycznej świątyni greckiej, niekiedy także innych budynków antycznych. Wystająca nad ziemię część fundamentów budowli, wykonywana była w formie trzech stopni. Krepidoma otaczała budynek, wynosiła go ponad poziom otoczenia.  Najwyższy stopień krepidomy nazywany jest stylobatem, zewnętrzna strona fundamentu to euthynetria, najniższy stopień często nazywa się stereobatem. W dużych świątyniach ze względu na konieczność zachowania odpowiednich proporcji wysokość poszczególnych stopni była zbyt duża, by dało się ich wygodnie używać. Pomiędzy nimi umieszczano więc dodatkowe bloki ułatwiające wejście do budynku.