Meander to element dekoracyjny stosowany w architekturze, rzeźbie, malarstwie w postaci prostych, pionowych i poziomych linii, wielokrotnie załamanych i łączących się pod kątem prostym. Występuje w postaci poziomego pasa w architekturze i rzemiośle artystycznym. Nazwa tego ornamentu pochodzi od rzeki Menderes w Azji Mniejszej, charakteryzującej się licznymi, regularnymi zakolami. Symbolika wzoru wiąże się prawodopodobnie z wyobrażeniem nieskończoności i wieczności.
Meander był jednym z najczęściej stosowanych ornamentów w starożytnej Grecji i Rzymie. Często pojawiał się w ceramice począwszy od okresu geometrycznego - przyczyniło się to do rozległego rozpowszechnienia motywu wzdłuż szlaków handlowych kultur śródziemnomorskich. Motyw meandra powtarza się m.in. we fryzach świątyń i mozaikach zdobiących podłogi rzymskich willi.
Do stosowania ornamentów powrócili projektanci w okresie renesansu i klasycyzmu.
Ornament podobny do meandra znany był też w Azji, występuje często w sztuce starożytnych Chin.
Inne greckie ornamenty: akant, antemion, astragal, bukranion, kimation, palmeta, spirala
Artykuły w Archiramie
Największy meander PRL. Osiedle Hansenów na Przyczółku Grochowskim w Warszawie
poprzednie hasło
