Opus incertum

Opus incertum to jeden wątków w kamiennych murach rzymskich, także technika wznoszenia takich murów. W technice tej ściany zbudowane z mieszaniny tufu i drobnych kamieni (opus caementicum) obkładano od strony zewnętrznej warstwą nieregularnych ciosów kamiennych z wygładzoną tylko jedną powierzchnią, a przede wszystkim nieobrobionych kamieni. Opus incertum tworzy więc zewnętrzną powierzchnię muru. Budowniczowie starali się tak układać kamienie, by ich najbardziej płaska i gładka strona zwrócona była na zewnętrz, ku licu muru. W późniejszych realizacjach w tej technice stosowano więcej regularnych, drobnych kamieni, ograniczając powierzchnię widocznego od zewnątrz rzymskiego betonu. Ten sam termin stosowany bywa wobec murów wykonanych bardziej prymitywnym sposobem przez ułożenie kamieni, a następnie zalanie ich zaprawą, wiążącą budulec w całość. Ze względu na prostotę budowy, umożliwiając wykonanie jej bez wykwalifikowanych kamieniarzy, ta technika stosowana była na prowincji, w ściśle użytkowych budynkach. Opus incertum stosowany był w rzymskim budownictwie od II w. p.n.e. do I w. n.e. W późniejszym okresie zastąpiony został przez opus reticulatum.Powiązane hasła: architektura Rzymu starożytnego, mur cyklopowy, opus craticium, opus quadratum, opus testaceum, opus mixtum, wątek muru