Dla zrównoważonego rozwoju

Budynek pasywny to obiekt energooszczędny, o zapotrzebowaniu na energię cieplną nie większym niż 15 kWh/m2/rok, przy zachowaniu komfortu użytkowania. Uzyskanie takiego wyniku nie może wiązać się z równoczesnym wzrostem zapotrzebowania na energię używaną do celów innych niż ogrzewanie. Wskaźnik zapotrzebowania energii pierwotnej dla sumy wszystkich celów bytowych nie może być wyższy, niż 120 kWh/(m2a).

Standard budynku pasywnego oznacza zmniejszenie zapotrzebowania na energię cieplną nawet ośmiokrotnie względem typowych budynków mieszkalnych. Takie parametry najłatwiej uzyskać w nowoprojektowanych budynkach, o odpowiednio zwartej bryle, odpowiedniej konstrukcji, zastosowania przegród zewnętrznych i przeszkleń o niskim współczynniku przenikania ciepła, systemu nawiewno-wywiewnej wentylacji.

Dom pasywny ogrzewany słońcem

Określenie „pasywny” wskazuje, że budynki czerpią energię biernie, bez wykorzystania aktywnych rozwiązań instalacyjnych, drogich i skomplikowanych. Dzięki ograniczenia zapotrzebowania na energię cieplną, możliwa jest rezygnacja z tradycyjnego systemu grzewczego. W łagodniejszym klimacie możliwe jest uzyskanie pożądanej temperatury we wnętrzu wyłącznie dzięki ciepłu słonecznemu, odzyskowi energii z wentylacji, oraz ciepłu generowanemu przez mieszkańców i sprzęty domowe. W Polsce, ze względu na chłodniejszy klimat, konieczne okazuje się uruchamianie dodatkowego ogrzewania w okresie, gdy panują najniższe temperatury. Dotyczy to przede wszystkim domów jednorodzinnych. W obiektach o dużej kubaturze, np. biurowcach z serwerowniami i licznymi pracownikami, problemem może być raczej nadmiar ciepła niż jego brak.

Standard budynku pasywnego można osiągnąć w różnych technologiach budowlanych.

Powiązane hasła: budynek zeroenergetyczny, pompa ciepła, rekuperacja

Więcej informacji
Graf A., Neue Passivhäuser, 2003
Kaczkowska A., Dom pasywny, Krosno 2009
Naciążek B., Piotrowski R., Jak zbudować dom energooszczędny i skorzystać z dopłaty, 2013