Pergola to rodzaj lekkiej, ażurowej budowli ogrodowej w postaci dwóch rzędów słupów lub innych podpór, podtrzymujących kratownicę, belki albo siatkę. Konstrukcja służy jako podparcie dla roślin, najczęściej pnączy. W ten sposób powstaje zacieniona, zielona aleja. Może ona łączyć pawilony ogrodowe, prowadzić do tarasu widokowego, czy wyznaczać przestrzeń do spacerów w gorące letnie dni.
Pergole znane były w architekturze starożytnego Rzymu. Antyczne pergole były wzorem dla podobnych rozwiązań w architekturze ogrodowej średniowiecza i renesansu.
Pergoli nadawano różne formy, często lekkie i proste, ale czasem także formowano kolumnady i masywne konstrukcje.
Pergole straciły popularność na rzecz berso i treliaży.
We współczesnej architekturze stosowane przez modernistów (wykonana z żelbetu pergola we Wrocławiu w Parku Szczytnickim, pergole na dachach budynków). W architekturze modernistycznej pergole odgrywały ważną rolę. Lekkie, zielone konstrukcje kontrastowały z białymi bryłami budynków, a zielony dach tworzył dodatkową przestrzeń dla mieszkańców.