Połać dachowa to płaszczyzna, górna powierzchnia dachu. Dach może być jednopołaciowy, jednak zazwyczaj liczba połaci jest większa (dach dwuspadowy, czterospadowy itd.). Poszczególne połaci dachu są oddzielone od siebie. Linie podziału przebiegają przez kalenice, przy czym górna krawędź dachu to kalenica główna, czyli grzbiet, zaś skośne krawędzie wypukłe na przecięciu dwóch połaci to kalenice narożne.
Kalenica nie zawsze jest wspólną krawędzią dla dwóch połaci. Wyjątkiem jest dach pulpitowy.
Wklęsła krawędź oddzielająca połacie dachowe to kosz. Wklęsłość linii koszowej pomaga w odprowadzaniu wody opadowej z dachu.
Najniższa, zwykle przebiegająca poziomo krawędź połaci, to okap. Jeśli połać styka się ze ścianą szczytową, to linia styku określana jest jako krawędź szczytowa.
Połać dachowa pokryta jest materiałami chroniącymi wnętrze budynku przed opadami i wiatrem. Niektóre z tych materiałów pokryciowych to: trzcina i słoma(strzecha), gont, wióry drzewne, łupek, dachówki, blacha ołowiana lub miedziana i inne.
Połać dachową może przecinać komin, mogą się też na niej znajdować okna.
poprzednie hasło
