Rynek to główny i najważniejszy plac miejscowości, zazwyczaj położony w jej centrum. Forma rynku jest typowa dla urbanistyki europejskiej, ukształtowała się we wczesnym średniowieczu. Rynków nie zakładano natomiast w miastach lokowanych w XIX i XX stuleciu.
Termin wszedł do polszczyzny z języka niemieckiego (etymologicznie rynek pochodzi od słowa Ring). Miasta zakładane na tzw. prawie niemieckim przyjmowały wraz z prawem terminologię.
Rynek był w mieście najważniejszą przestrzenią publiczną, miejscem handlu i zgromadzeń. W sąsiedztwie rynku lokowano najważniejsze budynki użyteczności publicznej, przede wszystkim miejski ratusz, a także główną świątynię w mieście. Ponadto w obrębie rynku mogły się znajdować inne świątynie oraz budynki ściśle związane z handlem, sukiennice, kramy i ławy chlebowe a także miejska waga.
W średniowieczu na rynku wymierzano publicznie kary, stąd znajdował się tam również pręgierz. W wielu miejscowościach na rynku znajdowała się studnia.
Rynki miały najczęściej regularny kształt czworokąta. Zdarzały się jednak także inne założenia, rynki mogły być trójkątne (Białystok) albo wielokątne.
Zobacz też: agora, forum, skwer, piazza