Suburbanizacja
Suburbanizacja, z angielskiego suburb, czyli przedmieście, to etap rozwoju miasta charakteryzujący się planowym rozwojem obrzeży miasta i strefy podmiejskiej. Peryferyjne obszary miasta stają się w tej fazie rozwoju przestrzenią mieszkalną, natomiast centrum wyludnia się, mieszcząc przede wszystkim budynki administracyjne, obiekty użyteczności publicznej, biura i sklepy (por. city). Migracja z centrów miast na obrzeża wiąże się przede wszystkim z poszukiwaniem lepszej jakości życia i dążeniem do obniżenia kosztów. Wysoka cena mieszkań w centrum, zanieczyszczenie powietrza i hałas, brak zieleni i prywatności to niektóre czynniki wpływające na decyzję o opuszczeniu centrum. Suburbanizacja wiąże się z rozbudową miejskiej infrastruktury, w tym systemu komunikacyjnego, zarówno publicznego, jak i prywatnego, a także sieci wodno-kanalizacyjnych, gazowych i innych. Malejąca z dala od centrum gęstość zaludnienia sprawia, że koszt utrzymania infrastruktury rośnie. Rezultatem suburbanizacji jest powstawanie tzw. miast-sypialni. Niekontrolowana zabudowa obszarów podmiejskich określana jest jako eksurbanizacja albo urban sprawl. W odróżnieniu od planowej suburbanizacji, urban sprawl oznacza szkodliwy proces, przebiegający chaotycznie i prowadzącym do degeneracji miasta. Powiązane hasła: gentryfikacja, urbanistyka, urban sprawl, urbanizacja
