Powszechnie stosowane we wnętrzach płyty gipsowo-kartonowe łączy się w jedną całość w zabiegu spoinowania. Dzięki temu zabiegowi ukrywane są styki poszczególnych płyt (por. rodzaje krawędzi płyt g-k).

Do łączenia używane są specjalne masy szpachlowe albo gips szpachlowy. Tam, gdzie przewidywane są znaczne obciążenia mechaniczne, stosuje się dodatkowo zbrojenie spoin. Tego rodzaju zabieg konieczny jest np. przy zabudowie poddaszy, a także w budynkach położonych w pobliżu ruchliwych dróg. Do ochrony miejsc połączeń przed pękaniem służą taśmy i siatki zbrojące, zatopione w masie szpachlowej.

W sprzedaży dostępne są różne rodzaje tych produktów, stosowane odpowiednio do sytuacji. Podstawowe typy to:
–taśmy papierowe, uważane za mocne i uniwersalne, odpowiednie do większości zastosowań. Ich wadą jest trudniejsza aplikacja, muszą być używane z dużą starannością. Pod wpływem wilgoci mogą taśma papierowa może się marszczyć;
–taśmy flizelinowe lepiej niż papier łączą się z masą gipsową. Wykonane z włókniny, są łatwiejsze w stosowaniu od taśm papierowych. Wykorzystuje się je do spoinowania połączeń pionowych a także na łączeniach płyt ciętych na placu budowy. Nie nadają się natomiast do stosowania w narożnikach;
– samoprzylepne siatki z włókna szklanego były jeszcze kilka lat temu stosowne często, obecnie straciły popularność. Są mniej odporne na naprężenia niż taśmy z papieru albo flizeliny. Montuje się je inaczej, niż typowe taśmy zbrojące. Siatki nakleja się je w miejscu spoinowania, następnie pokrywa masą szpachlową. Nadają się do spoinowania połączeń płyt w obiektach spełniających wymogi odporności ogniowej;
– specjalne taśmy do narożników produkowane są z papieru dodatkowo wzmocnionego paskami włókna szklanego albo metalowego drutu. Tego rodzaju taśmy zazwyczaj zwilża się wodą przed użłożeniem.

Artykuł przygotowany we współpracy z ekspertami Rigips