Tipi

Tipi to rodzaj stożkowatego namiotu, używanego tradycyjnie przez koczownicze indiańskie plemiona zamieszkujące Wielkie Równiny Ameryki Północnej.  Szkielet tipi powstaje z trzech związanych razem mocnych żerdzi długości ok. 8 metrów lub więcej. Trzy lekkie słupy są podparciem dla kilkunastu lżejszych żerdzi, których dolne końce wyznaczają krąg podstawy. Na tak przygotowany szkielet naciągana jest powłoka w kształcie półkola. Pierwotnie wykonywana była ona z wyprawionych skór zwierzęcych, głównie mocnych skór bizonich. W późniejszym okresie używano także mocnego płótna. Materiał był najczęściej zdobiony, malowany.  Krawędzie powłoki łączono drewnianymi kołkami. Dolną krawędź mocowano do ziemi również używając kołków. Taka konstrukcja obywała się bez stabilizujących lin. Od góry pozostawiano otwór – dymnik z charakterystyczną uchylaną klapą. Ściany zewnętrzne nie sięgają do ziemi, spodem napływa powietrze; dzięki temu i umiejętnym manewrowaniu klapami można zapewnić ciąg usuwający dym na zewnątrz. Wejście do tipi sytuowano zwykle od wschodu. W centrum pomieszczenia umieszczano zagłębione w ziemi palenisko. Dym uchodził przez górny otwór. Konstrukcja tipi posłużyła za wzór tzw. namiotów Henrego H. Sibleya, używanych na dużą skalę przez obie strony podczas wojny secesyjnej. Tipi budowane są również współcześnie. Por. dom, igloo, jurta, szałas, wigwam, chałupa.