Woluta, ślimacznica
Element architektoniczny i motyw dekoracyjny w formie spirali lub zwoju. |Ten architektoniczny detal występował w głowicach kolumn w architekturze greckiej i rzymskiej. Jest głównym elementem dekoracyjnym głowicy w porządku jońskim, a wraz z liśćmi akantu także dekoracyjnych głowic w porządkach korynckim i kompozytowym. W tym kontekście woluta występuje w sztuce starożytnej i w architekturze odwołującej się do antyku, a więc renesansowej, barokowej czy klasycystycznej. Sposób wykreślania woluty podał Witruwiusz w klasycznym dziele O architekturze ksiąg dziesięć.Choć ślimacznica kojarzona jest przede wszystkim z antykiem grecko-rzymskim, była znana już wcześniej. Motyw ten spotykany był także we wcześniejszej architekturze, między innymi perskiej i asyryjskiej. Efektowne ślimacznice były elementem stosowanym przez architektów barokowych. Spływy wolutowe łączyły kondygnacje o różnej szerokości. Znanym przykładem takiego zastosowania woluty jest rzymski kościół Il Gesu (projekt: Giacomo della Porta, Jacopo Barozzi da Vignola), macierzysta świątynia zakonu jezuitów, wzór dla setek realizacji architektonicznych na całym świecie.
