Woluta, ślimacznica

Element architektoniczny i motyw dekoracyjny w formie spirali lub zwoju. |

Ten architektoniczny detal występował w głowicach kolumn w architekturze greckiej i rzymskiej. Jest głównym elementem dekoracyjnym głowicy w porządku jońskim, a wraz z liśćmi akantu także dekoracyjnych głowic w porządkach korynckim i kompozytowym. W tym kontekście woluta występuje w sztuce starożytnej i w architekturze odwołującej się do antyku, a więc renesansowej, barokowej czy klasycystycznej. Sposób wykreślania woluty podał Witruwiusz w klasycznym dziele O architekturze ksiąg dziesięć.

Choć ślimacznica kojarzona jest przede wszystkim z antykiem grecko-rzymskim, była znana już wcześniej. Motyw ten spotykany był także we wcześniejszej architekturze, między innymi perskiej i asyryjskiej.

Efektowne ślimacznice były elementem stosowanym przez architektów barokowych. Spływy wolutowe łączyły kondygnacje o różnej szerokości. Znanym przykładem takiego zastosowania woluty jest rzymski kościół Il Gesu (projekt: Giacomo della Porta, Jacopo Barozzi da Vignola), macierzysta świątynia zakonu jezuitów, wzór dla setek realizacji architektonicznych na całym świecie.


Data publikacji: 8.01.2014 12:00
Tagi: dekoracje, motyw dekoracyjny, ślimacznica, woluta
Żaden utwór zamieszczony w serwisie nie może być powielany i rozpowszechniany lub dalej rozpowszechniany w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny) na jakimkolwiek polu eksploatacji w jakiejkolwiek formie, włącznie z umieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody TIME S.A. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa tzn. bez zgody TIME S.A. jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.