Zielony dach
Zielony dach – dach pokryty roślinnością w całości lub w części. Specjalna budowa umożliwia wzrost roślin, chroniąc równocześnie wnętrze budynku przed uszkodzeniem wynikającym np. z przesiąkania wody, czy penetracją podłoża przez korzenie roślin. Ogród na dachu jest połączony z konstrukcją tzw. dachu odwróconego.
Zielony dach – budowa
Pokrycie dachowe w zielonym dachu składa się z wielu warstw. Najwyżej leży podłoże dla roślin. W zależności od tego, jak gruba jest warstwa, na zielonym dachu wyrastać może roślinność ekstensywna lub intensywna. Pierwsza to mało wymagające trawy, mchy, lokalne rośliny nie wymagająca większych zabiegów pielęgnacyjnych. Roślinność intensywna to byliny, krzewy, drzewa. Minimalna grubość podłoża to 2 cm, jednak do uprawy większych roślin potrzeba co najmniej kilkudziesięciu cm. Poniżej podłoża dla roślin znajduje się warstwa filtrująca, np. geowłóknina, chroniąca niżej położone materiały przed zanieczyszczeniem. Zgrzewalna papa korzenioodporna lub analogiczny materiał zabezpiecza konstrukcję przed penetracją przez korzenie. Jeszcze niżej znajduje się warstwa termoizolacyjna i warstwa hydroizolacyjna. Zielony dach spoczywa zazwyczaj na żelbetowej konstrukcji, dodatkowo zabezpieczonej preparatami bitumicznymi. Zielone dachy zakładane są najczęściej na płaskich powierzchniach. Spadek musi mieścić się w przedziale 2 - 30%.
Historia ogrodów i łąk na dachach
Choć zielone dachy we współczesnej architekturze rozpowszechniły się w 2 połowie XX wieku, znane były znacznie wcześniej. W krajach skandynawskich były powszechnie stosowane w architekturze wernakularnej aż do XIX wieku. Pokryte darnią dachy (torvtak) działały jako ochrona przez zimowymi chłodami i opadami. W XIX wieku na Śląsku i w Niemczech zielone dachy zakładano, by zmniejszyć zagrożenie pożarem. Nowożytne zielone dachy zastosowane zostały w latach 60. XX wieku w Niemczech, a następnie rozpowszechniły się w Europie i na świecie. Niemcu wciąż pozostają jednak liderami, według niektórych szacunków zielony dach pod koniec pierwszej dekady XXI stulecia miał co dziesiąty niemiecki budynek.
Zalety i wady zielonych dachów
Zalety zielonego dachu to między innymi: - ochrona przed wahaniami temperatury w budynku, ograniczenie strat ciepła, zabezpieczenie przed nadmiernym nagrzewaniem,- ograniczenie zużycia energii przez systemy klimatyzacji, - ochrona przed hałasem,- ograniczenie zjawiska tzw. miejskiej wyspy ciepła, - poprawa jakości powietrza, wychwytywanie zanieczyszczeń i produkcja tlenu, - absorbowanie wody opadowej, co zmniejsza ilość ścieków i obciążenie sieci kanalizacyjnej, - powstawanie przestrzeni rekreacyjnych, Wady zielonych dachów- koszt budowy wyższy niż w przypadku tradycyjnych rozwiązań,- duży ciężar,- bardziej pracochłonna budowa, - w przypadku niewłaściwego wykonania niebezpieczeństwo przesiąkania wody – skraplanie pary w warstwie termoizolacyjnej,- konieczność pielęgnacji (zwłaszcza w wariancie intensywnym).
Zielone dachy – przykłady
Jednym z najbardziej znanych zielonych dachów w Polsce jest dach Biblioteki Uniwersyteckiej (BUW) w Warszawie, o powierzchni hektara. W sąsiedztwie zielony dach mają także nowa siedziba Wydziału Lingwistyki UW i centrum Nauki Kopernik. Inne obiekty: Warszawskie Filtry (wybudowane przeszło 120 lat temu), Terma Bania w Białce Tatrzańskiej. Świat: California Academy of Sciences w San Francisco, Canadian War Museum w Ottatwie, ratusz w Hamilton w USA, International School w Lyon, Francja, skarbiec na placu Konstytucji w Atenach i inne. Artykuły w Archiramie: zielony dach >>Podobne hasło: brown roof>>
