BASE to jedna z najbardziej ekstremalnych odmian spadochroniarstwa. Polega na skakaniu nie z samolotu, ale z elementów stałych, takich jak budynki, wysokie anteny, przęsła mostów, skał i klifów (nazwa to akronim od słów Building, Antena, Span, Earth). Taki rodzaj skoków wiąże się z dużo większym ryzykiem, a uprawiający go, zanim wykonają pierwszy skok BASE mają już na koncie kilkaset, jeśli nie kilka tysięcy zwykłych skoków.
Felix Baumgartner skoczył w stolicy
Mimo dużego ryzyka i konieczności posiadania sporych umiejętności BASE cieszy się coraz większą popularnością. Na całym świecie są miejscówki szczególnie ulubione przez skoczków, takie jak norweskie fiordy, wieżowce w Singapurze, czy Kuala Lumpur. Często też BASEjumperzy skaczą w miejscach, które nie do końca są legalne, tzn z reguły administratorzy wieżowców nie udzielają zgód na tego typu skoki.
M.in. znany już na całym świecie Felix Baumgartner w 2002 roku skoczył z warszawskiego Hotelu Marriott. Wchodząc na dach musiał rozebrać zamek w drzwiach na najwyższym piętrze. Podobnie polski BASE jumper Olek Domalewski skakał z budynku Babka Tower i Rondo 1.
Są jednak miejsca, gdzie administratorzy podchodzą bardziej liberalnie i wręcz zapraszają skoczków do siebie. Jedne z najbardziej znanych to Marina Bay Sands w Singapurze, czy wierza telewizyjna w Kuala Lumpur.
Skoki z wieży telewizyjnej w Kuala Lumpur (Malezja)
Bardzo popularny wsród skoczków jest też hotel Marina Bay Sands w Singapurze.
Sok z Najwyższego budynku świata Kalifa Dubai
Niektórzy szukają dodatkowych wrażeń w samym dostaniu się na szczyt budynku, np. korzystając z windy zewnętrznej stojąc na jej...dachu.
Skok Felixa Baumgartnera z warszawskiego hotelu Marriott
Kolejny polski akcent - skok wykonany na jednym z wiezowcó poznańskiego osiedla Rataje.
-
Szkoła marzeń? Gimnazjum w Zurychu
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
