Vera Lutter
Urodziła się w 1960 roku, w Kaiserslautern w Niemczech. Studiowała rzeźbę i fotografię na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po uzyskaniu dyplomu w 1991 roku zamieszkała w Nowym Jorku, gdzie w 1995 roku ukończyła studia na wydziale fotografii School of Visual Arts.
Prace Very Lutter to przedstawiania otaczającego świata, przede wszystkim zaś architektury uzyskane poprzez najprostsze działania fotograficzne – stosowanie metody camera obscura. Naświetlane często całymi dniami, a nawet tygodniami ogromne płaszczyzny papieru fotograficznego to unikatowe czarno-białe papierowe negatywy, na których, podobnie jak na tradycyjnych kliszach, następuje odwrócenie tonacji obrazu. Długi czas ekspozycji sprawia, że na zdjęciach artystki zanikają ruchome elementy otoczenia – samochody i przechodnie, pozostaje zaś kwintesencja architektury.
Najważniejsze indywidualne wystawy artystki odbyły się w Gagosian Gallery w Nowym Jorku (2003, 2004), Kunsthalle w Bazylei (2001) i Museum of Contemporary Photography w Chicago (2002), na którego zamówienie powstał cykl zdjęć miasta.
W 2001 roku Vera Lutter otrzymała prestiżowe stypendium Johna Simona Guggenheima, przyznawane wybitnym profesjonalistom z zakresu nauk ścisłych, literatury oraz sztuk pięknych. Jej prace znajdują się przede wszystkim w stałych zbiorach znaczących muzeów i galerii amerykańskich, między innymi Whitney Museum of American Art, Metropolitan Museum i Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museum of Contemporary Art w Chicago i Museum of Modern Art w San Francisco.
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
