Hussein Chalayan urodził się w 1970 roku na Cyprze, wykształcenie zdobył w Londynie, gdzie ukończył prestiżową uczelnię Central Saint Martins. Rok po uzyskaniu dyplomu w 1993 roku założył własny dom mody. Obecnie jest uważany za twórcę, który patrzy w przyszłość i wyznacza nowe trendy. Dwa razy przyznano mu tytuł Brytyjskiego Projektanta Roku. Ze swojego studia w artystycznej, wschodniej części Londynu regularnie, dwa razy do roku, przygotowuje kolekcje na pokazy w Paryżu. Ostatnio został dyrektorem kreatywnym do spraw mody sportowej w firmie Puma. Zajmuje się nie tylko modą, jest także autorem instalacji artystycznych takich jak kolekcja After Words z 2000 roku. To stworzona z mebli i elektroniki „przenośna architektura” do noszenia jak ubiór – fotele i stoły zmieniają się w sekundzie w walizki albo ubrania.
Obsesyjne fascynacje Chalayana związane są z czasem i przemieszczaniem się oraz zjawiskiem migracji i tożsamością kulturową. Taka jest praca Airmail Dress (Sukienka lotnicza) - minimalistyczny papierowy strój, ozdobiony oznaczeniami poczty lotniczej. Sukienka wraz z instrukcją składania jest gotowym produktem do wysłania w ponadwymiarowej kopercie lotniczej.
Idea czasu i przemieszczania się nigdzie nie jest bardziej wyrazista niż w pracy Repose (Spoczynek), wykonanej na zlecenie firmy jubilerskiej Swarovski. To wydłużone skrzydło samolotu z powoli rozsuwającymi się klapami, odsłaniającymi rząd podświetlonych kryształów Swarovskiego.
Jedną z najdroższych sukienek Chalayana jest praca Airborne (W locie) stworzona z kryształów Swarovskiego i ponad 15 000 kolorowych diod LED, które migoczą pod przezroczystym materiałem. Całość przywodzi na myśl proces niezrozumiałych obliczeń wykonywanych przez zaawansowaną technologicznie maszynę lub dziwny system utrzymujący przy życiu.
Nie ma znaczenia, czy jakiekolwiek z ubrań Husseina Chalayana nadaje się do noszenia. Projektant umieszcza je bowiem w bliżej nieokreślonej przyszłości, zachęcając ludzi do refleksji na temat zmian, jakie mogą nastąpić w kulturze, architekturze i stylu życia.
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2006
Szósta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE, organizowanego od 1995 roku więcej
-
W subiektywie - Światowa fotografia architektury: Maurizio Marcato
