Maurizio Marcato
(ur. 1954 w Schio, we Włoszech). Po doświadczeniach z malarstwem zajął się zawodowo fotografią, a w 1981 roku przeniósł się do Werony, gdzie do dziś mieszka i pracuje. Otworzył tam studio fotograficzne, działające przeważnie na zlecenie agencji reklamowych i przemysłu.
Od 1986 roku fotograf współpracuje z kilkoma czasopismami zajmującymi się architekturą i architekturą wnętrz, szeroko pojętą grafiką i designem. Zainteresowania Marcato obejmują jednak również reportaż, pejzaże i dokumentowanie dzieł sztuki. Przez kilka lat zajmował się fotografią reportażową i artystyczną poza granicami Włoch – w Japonii i Stanach Zjednoczonych, gdzie ostatnio opublikował między innymi serię ośmiu czarno-białych artystycznych plakatów, przedstawiających detale charakterystyczne dla architektury Rzymu. Od 2004 roku Marcato prowadzi wykłady z zakresu tworzenia wizerunku dla wzornictwa przemysłowego na politechnice w Mediolanie.
Prace Maurizio Marcato z zakresu fotografii przestrzeni to przykład stosowania technik reklamowych nietypowych dla tego typu tematyki. Fotograf stawia się w pozycji fotodesignera, współtworzącego fotografowane obiekty – kadrującego i przetwarzającego zastaną sytuację w przestrzeni, aż do osiągnięcia najatrakcyjniejszego ujęcia.
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
