Ola Kolehmainen
(ur. 1964, Helsinki, Finlandia) w 1992 roku ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie w Helsinkach, a siedem lat później uzyskał dyplom na wydziale fotografii Helsińskiej Wyższej Szkoły Sztuki i Wzornictwa. Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie. Po wczesnych eksperymentach z portretami, martwymi naturami, wnętrzami kościołów, Kolehmainen od 2001 roku dokumentuje wyłącznie architekturę, robi to jednak w szczególny sposób.
Pomijając ogólne plany budynków i ich lokalizację, koncentruje się na fragmentach fasad, powtarzalnych elementach konstrukcji, ich rytmach i wzorach układających się w abstrakcyjne kompozycje. Geometryzacją i abstrakcyjnym podejściem do tematu jego prace przypominają fotografie uczniów Berndta i Hilli Becherów. Poprzez nawiązania, a wręcz cytaty z innych artystów są jednak formą krytycznego dialogu z opisowym, dokumentalnym ujęciem rzeczywistości, typowym dla fotografów wywodzących się z düsseldorfskiej szkoły. Prezentowane na ogół w dużych formatach kadry nawiązują raczej do sztuki konceptualnej i abstrakcyjnej.
Prace fińskiego artysty znajdują się w kolekcjach większości znaczących muzeów i galerii skandynawskich. W tym roku będą pokazywane na wystawie indywidualnej w Madrycie. W czerwcu można je będzie oglądać także na zbiorowych wystawach w Pori w Finlandii i w Brukseli, a od 18 czerwca w Zamościu na ekspozycji Ideal Cities – Invisible Cities.
