Skyhouse , czyli dosłownie „dom w niebie”. Prawdopodobnie to nie jego architektura stała się inspiracją do nazwy tylko nietypowe miejsce, w którym mieszanie zostało zlokalizowane. Jednak z drugiej strony niebiańska otoczka tego mieszkania mogła wziąć się również z nietypowego i jasnego wnętrza mieszkania.
Architektura wnętrza – zjeżdżalnia zamiast schodów
Współczesna architektura zaskakuje nas każdego dnia. W tym projekcie dodatkową rolę odgrywa nietypowe miejsce usytuowania mieszkania. Nowoczesny penthouse powstał na szczycie jednego z najwcześniej wybudowanych i zachowanych wieżowców w Nowym Jorku. Z jego okien widać niepowtarzalną panoramę Dolnego Manhattanu. Warto dodać, że to poddasze budynku nigdy nie było zamieszkiwane. Projekt obejmował stworzenie tu przyjemnej architektury pomieszczeń mieszkalnych. Architekci postanowili docenić widok z okna i zaprojektowali pomieszczenia w ten sposób aby z każdego miejsca można było podziwiać panoramę miasta.
>> Zobacz TOP 10 najlepszych wnętrz archiramy!
Architektura wnętrza jest przeznaczona dla osób aktywnych. Mimo zaprojektowana typowych schodów istnieją inne drogi poruszania się między poziomami w odrestaurowanym apartamencie. W górę możemy na przykład wspiąć się po ściance, która znajduje się na jednym ze słupów konstrukcyjnych. Z kolei w na dolne partie mieszkania dostaniemy się najszybciej srebrną zjeżdżalnią „rurą”. Całe mieszkanie zostało pomalowane i wykończone w bieli. Jasne są także meble. Przytulny nastrój w mieszkaniu zapewniają także liczne okna. Wpadające przez nie promienie słoneczne odbijają się od jasnych ścian i jeszcze lepiej oświetlają wnętrze.
Architektura mieszkania w najstarszym wieżowcu Ameryki
Budynek , na którego szczycie znajduje się wyremontowany penthous został zaprojektowany przez RH Robertsona. Budowa zakończyła się w 1895 roku, a obiekt stał się siedzibą American Tract Society. Architektura budynku ma symboliczne znaczenie, gdyż jest to jeden z pierwszych, w pełni zachowany i wykonany na stalowej konstrukcji wieżowiec w Nowym Jorku. Budynek posiadał dwie pełne kondygnacje piwnic, 22 kondygnacje użytkowe. Dodatkowo na jego szczycie znajdują się cztery penthousy. Na zewnątrz, w rogach , na szczycie budynku, znajdują się wysokie na 15 metrów kariatydy.
Niebiańska architektura wnętrza
Architekci z pracowni David Hotson Architect postanowili zachować oryginalną konstrukcję poddasza. W ich aranżacji wnętrza widoczne są dawne, nitowane stalowe belki, połączenia stalowe, stosowane podczas budowy wieżowca. Można wręcz powiedzieć, że poprzez zaaranżowanie wnętrza zostały one wyeksponowane.
-
Szkoła marzeń? Gimnazjum w Zurychu
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
